لامپ هالوژن کملیون توسط مهندس برق دانشگاه میشیگان طراحی شد

مخترع برلینی، دیتر بینینگر، یک “لامپ ابدیت” با ماندگاری (150000 ساعت) برای ساعت برلین خود ساخت.

به ویژه برای کاربردهایی در نظر گرفته شده بود که در آنها هزینه های جایگزینی دائماً بالاست، مانند چراغ های راهنمایی یا ساعت تئوری مجموعه او.

لامپ هالوژن کملیون دارای عمر مفید بسیار می باشد و کیفیت خوبی دارد.

با این حال، پتنت های او بین سال های 1980 و 1982 برای “افزایش عمر مفید لامپ های عمومی” اساساً مبتنی بر هندسه فیلامنت اصلاح شده و عملکرد با ولتاژ پایین با استفاده از دیود متصل به سری است.

در سال 1903، ویلیس آر ویتنی رشته ای را اختراع کرد که داخل یک لامپ رشته ای را سیاه نمی کرد.

این یک رشته کربنی با پوشش فلزی بود.

یک سال قبل (1902) شیمیدان آلمانی ورنر فون بولتون و فیزیکدان سوئیسی اتو فوئرلین عنصر شیمیایی تانتالم (Ta) را به عنوان ماده ای مناسب برای تولید رشته های فلزی تشخیص دادند.

در سال 1905 اولین لامپ های رشته ای با رشته های تانتالیوم تحویل داده شد و به تدریج جایگزین لامپ های رشته ای کربنی قبلی شد.

در حالی که لامپ تانتالیوم یک قسمت کوتاه در تاریخ لامپ رشته‌ای بود، قبل از پیشرفت‌های لامپ تنگستن که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بیش از 50 میلیون لامپ تانتالیوم با استفاده از فرآیند بولتون و فوئرلین با شروع جنگ جهانی اول در سراسر جهان تولید و فروخته شد.

در سال 1906، حق ثبت اختراع برای رشته های تنگستن از شرکت جنرال الکتریک به عنوان پایه ای برای کار تحقیق و توسعه خود خریداری شد.

منابع مختلف از Alexander Nikolajewitsch Lodygin به عنوان دارنده اختراع نام می برند که قبلاً در دهه 1890 با تنگستن آزمایش کرده بود و چنین لامپی را در نمایشگاه جهانی 1900 نشان داد.

در آن زمان، بسیاری از توسعه دهندگان در حال آزمایش برای توسعه یک لامپ رشته تنگستن عملی بودند.

رشته های ساخته شده از فلز متخلخل بسیار شکننده بودند و سیم پیچ ها یا حلقه ها را برای تولید انبوه غیرممکن می کردند.

در 13 سپتامبر 1904، فرانجو هانامان و الکساندر جاست حق اختراع یک لامپ رشته ای با رشته کربنی پوشیده شده با تنگستن را دریافت کردند.

لامپ های رشته ای تولید شده با استفاده از این روش نام تجاری Tungsram (یک پورمانتو از TUNGSten و WolfRAM) گرفتند.

در سال 1910، ویلیام دیوید کولیج، که برای جنرال الکتریک کار می کرد، روشی را برای ساخت رشته های تنگستن مکانیکی پایدار ابداع کرد.

در سال 1911، جنرال الکتریک تولید تجاری لامپ های رشته ای تنگستن را آغاز کرد که هنوز هم رایج هستند.

این نوع لامپ به طور قابل توجهی نسبت نور خروجی به مصرف انرژی را بهبود بخشید.

جنرال الکتریک پس از منقضی شدن حق ثبت اختراعات ادیسون، سلطه ای را که در بخش لامپ از دست داده بود، به دست آورد.