ساعت مچی اولیه
امگا اولین شرکتی در جهان بود که ساعت مچی را در سال 1900 تجاری کرد و در سال 1902 تبلیغاتی را راه اندازی کرد.
با این حال، در آن زمان، این ساعت فقط یک ساعت جیبی زنانه بود که موقعیت تاج آن به پهلو تغییر یافته و به یک کمربند چرمی ثابت شده بود.
ساعت سیکو اصل را می توان از مراکز معتبر کشور خریداری و مورد استفاده قرار داد.
پس از آن، قاب‌ها و حرکات ساعت منحصراً برای ساعت‌های مچی توسعه یافتند.
اما ساعت‌های جیبی همچنان برای مردان رایج بودند و ساعت‌های مچی موجودیت رسمی در نظر گرفته نمی‌شدند.
در سال 1911، Cartier فرانسه ساعت مردانه سانتوس را با قاب مستطیلی به بازار عرضه کرد که اولین محصول محبوب یک برند خاص بود.
نمونه اولیه “سانتوس” توسط لوئیز کارتیه از دوست، هوانورد و میلیونر خود آلبرتو سانتوس-دومونت سفارش داده شد تا یک ساعت مچی مناسب برای استفاده در هنگام پرواز با کشتی هوایی بسازد.
در سال‌های بعد، طراحی پیچیده آن به یک موضوع داغ در محافل اجتماعی پاریس تبدیل شد و به بازار عرضه شد.
سانتوس به یک ساعت ورزشی کلاسیک تبدیل شده است و حتی در قرن بیست و یکم یکی از محصولات شاخص کارتیه باقی مانده است.
جنگ جهانی اول کاتالیزور گسترش ساعت های مچی بود.
با تولید انبوه ساعت‌های مچی نظامی Hamilton و Breitling[12]، ساعت‌های مردانه کاملاً از ساعت‌های جیبی به ساعت‌های مچی تغییر یافتند.
پس از جنگ، بسیاری از سازندگان ساعت های جیبی به حوزه ساعت های مچی روی آوردند.
کشورهای عمده تولید کننده ساعت از قبل از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده هستند.
جایی که فناوری تولید انبوه و قابلیت تعویض قطعات از زمان ساعت های جیبی توسعه یافته است، و سوئیس، بریتانیا و آلمان، که در آن صنعت ساعت توسعه یافته است.
از زمان‌های قدیم، اما تولیدکنندگان بریتانیایی بعداً از بازار خارج شدند.
زیرا سیستم‌های تولید قدیمی آنها نمی‌توانست همگام با زمانه باشد و تولیدکنندگان آلمانی شروع به تمرکز بر محصولات ارزان قیمت کردند.
پس از دهه 1960، تولیدکنندگان آمریکایی نیز تولیدکنندگان کالاهای لوکس را از دست دادند و تنها نام تجاری را به فروش رساندند و تنها تولیدکننده‌ای که به معنای دقیق زنده ماند، تایمکس بود، برندی برای توده‌ها.
